Διάβασα κάπου σήμερα για τη δολοφονία ακόμα ενός ανθρώπου από τους τόσους που αγωνίζονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η Natalya Estemirova δολοφονήθηκε στην Τσετσενία. Περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Τέτοιες δολοφονίες γίνονται καθημερινά στον κόσμο. Πόσοι άνθρωποι δεν έχουν δολοφονηθεί, επειδή πάλεψαν για τη δικαιοσύνη, την ειρήνη και την ανθρωπιά, γνωρίζοντας από πριν ποιο θα είναι το τέλος τους και ωστόσο συνεχίζοντας αταλάντευτοι;

Νομίζω, ότι αν κάποιος θα ήθελε να μιλήσει για αυτούς θα χρησιμοποιούσε το ποίημα του Κ. Π. Καβάφη, τις Θερμοπύλες.

Θερμοπύλες

Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των
ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες·
δίκαιοι κ’ ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις,
αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία·
γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι,
πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε·
πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.

Και περισσότερη τιμή τούς πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,
κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.

(Κ. Π. Καβάφης, Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)

Κρίμα και πάλι για τους ανθρώπους που χάνονται με αυτόν τον τρόπο…